Door Anja Leibbrand,
Kerstavond, een prachtig kerkje daterend uit 1840 in Schipluiden, lekker warm, subtiel aangekleed in kerstsfeer en geheel gevuld met mensen die ervoor kozen deze speciale avond niet door te brengen met familie of anderszins, maar allemaal zijn gekomen om de kerstdagen in te luiden door te genieten van Petra Berger en Jan Vayne. Welnu, dat is gelukt. Hoe mooi kan je de kerstdagen ingaan? Vrijwel niet mooier zoals allen dit op deze avond hebben beleefd.
Als om 20.00 uur het concert aanvangt en Jan de eerste klanken uit de vleugel tovert is de toon direct gezet. Letterlijk en figuurlijk. Dan, een halve minuut later zet Petra in en is de kerstsfeer helemaal compleet. Aan weerskanten van het podium staat een engel, maar echt, die zingen niet, al zou je het denken. Het is Petra die als een engel klinkt in deze zo passende ambiance.
Het zijn niet alleen kerstnummers die ze ten gehore brengt, maar wel allemaal bij deze dagen passende stukken, onderbroken door een prachtige improvisatie van de virtuoos op dat mooie zwarte, glimmende instrument. De pauze is daar, na met z’n allen mee te hebben gezongen met Petra als ze Halleluja vertolkt. Er is bijna een uur verstreken, maar het lijkt nog geen kwartier.
De gluhwein wacht. Zeer onder de indruk verlaat iedereen de kerk om daarvan te genieten, maar ook in de wetenschap dat er nog een mooi uur gaat komen. Gelukkig wel.
Als iedereen zit komen Jan en Petra weer tevoorschijn en gebeurt hetzelfde als bij aanvang, maar dan nog sterker. Ademloos wordt naar hen geluisterd. De sfeer is geweldig.
Toch kan Jan het niet laten Petra een beetje te plagen. Hij verandert plotseling iets van toonhoogte, verrassend als hij is, maakt zijn geliefde collega weliswaar even in de war, maar dat duurt maar een paar seconden, want….. zo professioneel als ze is, laat Petra zich niet foppen en schakelt moeiteloos over. Zo knap, wat door Jan wordt bevestigd als hij haar een groot compliment maakt. “De meesten lopen gillend weg, maar zij niet hoor.”
Ook in dit tweede gedeelte is Petra de zingende engel en laat Jan zijn kunsten horen door nog een improvisatie die wordt ingeluid door kerkklokken. Nee, niet die van de kerk, maar door de toetsen van de vleugel.
Als dan “Stille nacht, heilige nacht” aan bod komt, betreedt Petra het podium ook weer, gaat zitten op het krukje om geheel in stijl hierop in te zetten. Mis Petra, Jan doet het weer en schakelt onverwacht over op het alom bekende “Flappie”. En ja, daar zit je dan, meteen diep geraakt, want “Flappie” heeft nog nooit zo geklonken als nu. Krijg je normaal tranen in je ogen van de tekst, nu tranen van de wijze waarop Jan dit ten gehore brengt. Ook Petra luistert ademloos. Naarmate het concert vordert wordt het applaus steeds luider. Ook nu weer.
Dan volgt het geplande nummer en zingt iedereen weer mee. Ook dit uur vliegt voorbij en is het einde daar. De langdurige staande ovatie zegt alles over hoe iedereen genoten heeft van deze twee kanjers. Dan komt wat wordt gehoopt. Nog eentje dan. Op verzoek van het publiek geen kerstnummer, maar wel een zeer passend stuk.
Petra zingt geheel met overgave “Memories”. Passend in deze dagen, maar zeer zeker ook voor deze avond, want het is er één om nooit te vergeten. Kerstavond 2014 met Jan Vayne en Petra Berger.
Het was zo mooi, zo leuk, zo verrassend, zo boeiend, zo gezellig, zo intiem, zo warm en vooral zo heel bijzonder. Als de sfeer in de wereld zou zijn zoals op deze avond, wat zou die er dan schitterend uitzien. Volgend jaar weer?
Voor meer foto’s Klik hier.
Anja, bedankt voor dit prachtig verhaal. “Nog steeds aan het nagenieten”
