Vandaag 9 februari 2019 staat Petra Berger met een uitgebreid interview over haar nieuwe CD en theatertour Passione Italiana in de weekendbijlage “VRIJ” van het Noord Hollands Dagblad.
Zoals Petra Berger zelf zegt op facebook. “Spannende tijden”.
Lees hieronder het interview…
Tekst: Nanska van de Laar.
Petra Berger zingt met Italiaanse hartstocht.
Ze was al bezig met een carrièreswitch, maar Barbra Streisand bracht haar weer op het juiste spoor. „Door haar heb ik geleerd naar mezelf te luisteren, naar wat echt mijn passie is en waar mijn hart ligt.” En daar heeft Petra Berger maar één antwoord op: „Zingen is mijn natuur.”
Barbra Streisand loopt als een rode draad door het leven van zangeres Petra Berger (1965). Het waren haar liedjes die haar als klein meisje tot zingen brachten. „Eigenlijk heb ik gewoon van haar zangles gehad en heb ook net als Barbara nooit een zangopleiding gehad. Zij zingt ook niet gewoon noten, maar zingt wat ze voelt en daar herkende ik mij kennelijk als meisje van tien al in. En ze heeft een vastberadenheid die ik op een gegeven moment was kwijtgeraakt.” Berger groeide op in een muzikaal gezin. „Mijn vader was eigenlijk een geboren artiest. Hij heeft dan wel zijn leven lang bij de KLM gewerkt, maar hij speelde ook gitaar en kon, net als mijn moeder, mooi zingen. Hij heeft er alleen nooit wat mee gedaan. Dat was in zijn generatie ook niet zo vanzelfsprekend. Ik ben gaan doen wat hij diep in zijn hart graag wilde. Hij was mijn vader leeft niet meer – ontzettend trots op mij.” Toch was het voor Berger ook niet vanzelfsprekend om voor een zangcarrière te kiezen. „Mijn ouders stimuleerden dat ook niet. Die vonden meer dat je moest zorgen voor zekerheid en veiligheid. Pas toen ik voor de gein deelnam aan de Soundmixshow ontdekte ik dat ik zingen zo geweldig vond, dat ik er meer mee wilde doen. En toen ben ik heel hard gaan studeren.”
Talent en passie – Het was keihard knokken, vertelt ze, om een plekje te veroveren in de zangwereld. „Ik ben vaak genoeg afgewezen, maar ik heb altijd doorgezet omdat zingen is wie ik ben. Dan sta je daar op een auditie voor een musical tussen allemaal mensen die conservatorium of kleinkunstacademie hebben gedaan en dan krijg je uiteindelijk een van de hoofdrollen in de musical ’Sweeney Todd’. Waarschijnlijk omdat er iemand in de commissie zit die gevoelig is voor de bezieling die je in je stem legt. Ik heb echt veel zanglessen en trainingen gehad, maar ik denk dat talent en passie de basis moeten zijn.” Tijdens ’Sweeney Todd’ vond Berger zichzelf. „Ik vertolkte in die musical een bijna stereotype meisje in een kooitje dat moet uitbreken. Ik voelde in die rol wat mijn stem wilde zingen en ben toen eigenlijk letterlijk uit dat kooitje gebroken. Ik gaf mijn stem vleugels en ben keihard gaan werken en demo’s gaan maken. Zo kwam ik bij Universal terecht en heb ik drie albums kunnen maken.”
Frustratie – Toen de muziekindustrie op zijn gat ging, brak voor Berger een bezinningsperiode aan. „Ik was een alleenstaande moeder en met twee opgroeiende pubers en dat was best lastig. De muziekindustrie wilde niet investeren, omdat het verdienmodel weg was. Een album maken leverde niets meer op. Die combinatie maakte dat ik mijn vastberadenheid verloor. Ik voelde wel dat ik iets wilde maken en dat verlangen naar iets moois was er ook, maar de ruimte was er niet. En dan krijg je frustratie. Ik heb toen besloten me laten omscholen. Heb een trainersopleiding communicatie gedaan en dat vond ik echt geweldig.” Maar de muziek liet de zangeres niet los. Weer was het Streisand die op haar pad kwam. „Dat was tijdens een studiedag van de opleiding. We zaten op de eerste etage en onder ons hoorden we eerst wat gestommel en toen muziek. Het was een stuk van Rachmaninov dat ik ook had gezongen en dat was voor mij een signaal. Ik zat boven in die nieuwe wereld, maar daar beneden was die oude wereld en daar lag mijn hart.” De afgelopen twee jaar reisde ze het land door met haar hommage aan Streisand, maar diep van binnen was er nog altijd dat verlangen om zelf weer iets te maken. „Maar ja, dan ben je over de vijftig en vraag je jezelf af of dat allemaal nog wel zin heeft. Voor mijn hommageprogramma heb ik me heel erg verdiept in het leven van Streisand en ik kwam een interview tegen waarin ze zei, en ze was toen pas twintig jaar, dat je je hele leven doelen moet blijven
stellen. Dat stukje gebruikte ik ook in mijn programma en dat hoorde ik haar dus iedere keer weer zeggen. Blijf luisteren naar jezelf, was de boodschap. Op een gegeven moment dacht ik: fuck it, ik wil ook een doel hebben.” En nu komt er dan eindelijk een nieuw album én een nieuwe serie theaterconcerten. Berger begint te stralen. „Ja, ik heb een enerverend jaar achter de rug, want het verlangen iets moois te maken was er wel maar of het haalbaar zou zijn, was een tweede. Ik heb ook geen pot met geld staan om even een album te kunnen maken. Daarom ben ik een crowdfunding gestart. Dat was wel heel spannend, omdat ik toch een soort imago van diva heb en je dan moet gaan aangeven dat je geld nodig hebt. Het was dan ook hartverwarmend om van mensen te horen dat ze me wilden steunen en dat ze al zo lang op een nieuw album van mij aan het wachten waren. Mijn laatste album, in echt mijn eigen stijl, dateert ook alweer van 2007.” Voor haar nieuwe album, dat medio maart verschijnt, selecteerde Berger Italiaanse liedjes, zowel uit de opera als de pop- en filmmuziek. „Als taal heeft het Italiaans zoveel mooie klanken, klinkers en zeggingskracht. En het heeft, maar dat zit in de hele Italiaanse cultuur, een hart en een ziel. Ik voel me verbonden met de hartstochtelijke expressie van het Italiaans, want voor mij geldt dat wanneer ik iets zing, ik het ook moet voelen. Als ik niet voel waar een lied over gaat of ik ben in een omgeving die mij onrustig maakt, kan ik bijna niet presteren. Ik heb geen stem die je aan of uit kunt zetten.”
Diva – Dat ze nu geheel op eigen kracht een nieuw album kan uitbrengen, vervult haar met trots. „Ik ben me al die jaren wel blijven ontwikkelen. Ouder worden heeft ook zijn voordelen. Aan het artiestenleven zit ook altijd een commerciële kant. Ik was altijd de diva, althans dat leek zo, want als ik begon te praten was ik gewoon dat Hollandse buurmeisje. Soms zeiden mensen dat het maar beter was dan als ik niet zou praten. Het is niet zo dat ik niet van die theatrale kant houd en ik houd zeker van mooie jurken, maar door dat diva-imago leek ik ook vaak onbenaderbaar. Maar het was meer dat ik me dan veilig voelde en mezelf kon verstoppen. Dat hoef ik nu niet meer, mijn zelfbewustzijn is veel groter en ik ben ook minder kwetsbaar voor kritieken. Ik voel me eigenlijk nu beter dan toentertijd. Ik heb vriendinnen die denken: ’oh, nog zoveel jaar werken en dan ben ik klaar’. Maar ik ben nu boven de vijftig en ga aan iets nieuws beginnen. Ik zie het niet eens als werken, maar iets wat ontzettend leuk is.” Berger lijkt zich zekerder dan ooit te voelen, maar onder die stralende buitenkant zit nog altijd de perfectionist. „Ik leg de lat hoog, wil het uiterste eruit kunnen halen. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij de mensen met wie ik samenwerk. Streisand is ook zo’n perfectionist, maar nog net even erger. Zij heeft gewoon twintig jaar geen concerten gegeven, omdat ze het niet kon handelen als iets niet perfect ging. Maar live is het nooit honderd procent.”
Dopaminekick – Gelukkig kan Berger wel intens genieten van een optreden. Al heeft ze wel haar vaste rituelen voor ze het podium betreedt. „Ik rij sowieso het liefst alleen naar het theater zodat ik onderweg al wat zangoefeningen kan doen. En voor de voorstelling wil ik een uur alleen zijn. Ik drink altijd kamillethee met honing en heb ook altijd honingsnoepjes mee. Ik probeer vlak voor een optreden altijd te visualiseren dat ik al op het podium sta en als ik er dan sta, dan heb ik de eerste tien minuten even nodig om te aarden. Maar als je dan de energie voelt en er interactie is, dan is het niet meer ik en zij daar in het publiek maar wij en dan bestaat alles buiten het theater even niet. En na afloop, al vind ik het nooit goed genoeg, ben ik altijd heel blij. Dat is toch die dopaminekick die je krijgt van een concert.” Tijdens de concerten die ze de komende maanden in het theater brengt, zingt ze onder meer de nummers van haar nieuwe album. „Er zitten veel bekende liedjes tussen, maar die hebben we allemaal eerst uitgekleed tot alleen stem en piano. Tijdens het zingen ervan hebben we de rest eromheen laten ontstaan en opgebouwd om alle nummers het Petra Bergerjasje te geven. Zo kan ik precies zingen wat ik wil zingen. Maar een van mijn muzikanten, Alessandro Neri, heeft ook een prachtig duet voor mij geschreven dat ik samen met hem zing.”
Passione Italiana – Een reis naar de ziel van Italië’ is het theaterconcert waarmee Petra Berger vanaf 15 februari op tournee gaat. Ze zingt een mix van Italiaanse aria’s, pophits, filmmuziek en eigen repertoire. Van Puccini tot Bocelli en van Caccini tot Cocciante. Het gelijknamige album verschijnt op 17 maart. ’Passione Italiana’ is te zien in o.m. De Vest in Alkmaar (23/2), Cool in Heerhugowaard (2/3), Kennemer Theater in Beverwijk (6/4) en het Spant in Bussum (11/5). www.petraberger.nl
